Mijn moeder is mijn grote voorbeeld. Zij is altijd een hele sterke vrouw geweest. Op jonge leeftijd getrouwd, een kind gekregen en naar een ander land verhuisd. Dat is geen makkelijke overstap geweest, maar ze heeft er maximaal voor gezorgd dat haar kinderen konden zijn wie ze wilden zijn. 

De meest wezenlijke opleiding die een bijdrage heeft geleverd in mijn ontwikkeling is voor mij het leven zelf geweest. Het regelmatig vallen en weer opstaan heeft ervoor gezorgd dat ik mij ontwikkeld heb tot een kritisch, empathisch, nuchter en gedreven persoon en combineer ik dit met de nodige humor.

Ik ben een echte verbinder. In stressvolle situaties kan ik goed de rust bewaren, of mijn collega’s in ieder geval het gevoel geven dat dit zo is.  Alleen als ik iemand hoor zeggen “ik wil…” dan kan ik daar maximaal geïrriteerd door raken.

Wat ik heerlijk vind is om op een druilerige dag in mijn trainingspak op de bank te zitten, op de achtergrond melodramatische muziek aan en dan opgaan in het drama van de muziek. Heerlijk. Deze bank deel ik al 35 jaar heel gelukkig samen met mijn vrouw Jolanda. Ik kan met trots zeggen dat we inmiddels al 23 jaar getrouwd zijn. Wellicht ziet men dit niet als een prestatie, maar ik vind van wel. In mijn paspoort staat de leeftijd 54, maar in mijn hoofd en hart denk ik dat ik nog een twintiger ben, alleen de foto’s bevestigen dat beeld niet meer.